ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΟΥΚΛΑΣ

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΔΙΠΛΑΡΗ

Στην πορεία της ζωής μου, έχω ασχοληθεί με διάφορες κατασκευές. Έχω καταπιαστεί με απίθανα υλικά, με δύσκολες τεχνικές, με περίεργες φόρμες.

Τίποτα όμως δεν ερωτεύτηκα με τόσο πάθος, όσο την κούκλα. Έχω φτιάξει άπειρες κούκλες: νεράιδες και μάγισσες, πριγκίπισσες και γκαρσόνες, παπουτσωμένους γάτους και αρλεκίνους, ιπτάμενους πάνω σε μαγικά χαλιά, πειρατές και κλόουν, γιαγιάδες και παππούδες. Άλλες με καλούπια, άλλες γλυπτές, άλλες με κίνηση κι άλλες στατικές.

Τις αγάπησα όλες, γιατί κάθε μια είχε τη δική της προσωπικότητα. Τις φρόντισα σαν παιδιά, μέχρι την τελευταία κλωστούλα του ρούχου τους, γιατί τις ένοιωθα σαν παιδιά μου. Ήταν τα παιδιά μου! Τα δημιουργήματά μου!! Όταν τέλειωσα την πρώτη μου μαριονέτα, αιστάνθηκα, πως κάπως έτσι πρέπει να' νοιωσε κι ο θεός, όταν έφτιαξε τον πρώτο άνθρωπο!!! Πως αλλιώς να περιγράψω αυτό το συναίσθημα;

Ασχολούμαι με τις κούκλες κάτι λιγότερο από 20 χρόνια τώρα. Για 10 χρόνια διατηρούσα εργαστήρι και έπαιρνα μέρος σ΄επαγγελματικές εκθέσεις και με τον τρόπο αυτό διοχέτευα τις δημιουργίες μου σ΄όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Νιώθω απίστευτα περήφανη, που αποτελώ μέρος μιας μακριάς αλυσσίδας τεχνιτών κούκλας, μιας και η ιστορία τους ξεκινάει από πολύ παλιά, εδώ και 25000 χρόνια περίπου!!!

Τις συναντάμε παντού, σ΄όλους τους λαούς, σ' ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία.

Οι πρώτες γραπτές αναφορές, προέρχονται από ένα σανσκριτικό κείμενο της αρχαίας Ινδίας, όπου περιγράφεται, ότι ο θεός Σίβα, αγάπησε την κινούμενη κούκλα της γυναίκας του.

Στην αρχαία Αίγυπτο,χρησιμοποιούσαν μικρά κινούμενα αγάλματα από δέρμα, για λατρευτικούς και τελετουργικούς λόγους.

Στην αρχαία Ελλάδα οι κούκλες ονομάζονταν πλαγγόνες και κατασκευάζονταν από ύφασμα, ξύλο, κόκαλο, πηλό , ακόμα και με κερί. Οι τεχνίτες ονομάζονταν κοροπλάστες.

Το μεσαίωνα, η καθολική εκκλησία χρησιμοποιεί κινούμενες κούκλες για να ενσαρκώσει τα θεία Πάθη. Έτσι έχουμε τις πρώτες κούκλες που συμβολίζουν την Παναγία-Μαρία-Μαριόν-Μαριονέτ. Εξ ου και προέκυψε, η κινούμενη κούκλα να ονομάζεται πια μαριονέτα.

Στη νεότερη Ελλάδα, βρίσκουμε κούκλες από στάχυα, κουρέλια, ζυμάρι, τσουβάλι, καλαμπόκι ή κουκούλια μεταξοσκώληκα. Βρίσκουμε ακόμα τις “κουτσούνες”, σκαλιστές κούκλες που χρησιμεύουν σαν φυλαχτά για το κακό και τις ασθένειες.

Κούκλες, πλαγγόνες, κουτσούνες, μαριονέτες... Όπως και να τις πούμε, είναι αυτές, που υπάρχουν μέσα στα παιδικά όνειρα και συνοδεύουν τους ανθρώπους από την κούνια, ως τα βαθειά γεράματα.....